پایش علفهای هرز مقاوم به عل فکش در ایران

طی سال های 1383 تا 1386 مقاومت علف های هرز یولاف وحشی avena ) (ludoviciana (lolium ، فالاریس( phalaris sp.) ، چچم rigidum) lolium) و سوروف (echinochloa cruss-galli) در استان های خوزستان، فارس، مرکزی، گلستان، کرمانشاه، آذربایجان، گیلان و مازندران مورد مطالعه قرار گرفت. در طی این سالها 333 نمونه بذر جمع آوری شد که 319 نمونه از آن ها مشکوک به مقاومت و 14 نمونه نیز حساس بودند. از این تعداد 182نمونه یولاف وحشی، 61 نمونه فالاریس و 14 نمونه چچم مشکوک به مقاومت به علف کش های بازدارنده استیل کوآنزیم آ کربوکسیلاز)شامل کلودینافوپ پروپارژیل، فنوکساپروپ پی اتیل و دیکلوفوپ متیل( تشخیص داده شدند و 76 نمونه دیگر مربوط به علف هرز سوروف بود که مشکوک به مقاومت به علف کش های پروپانیل، بوتاکلر، مولینیت و تیوبنکارب بودند. در مجموع نتایج نشان داد که از مجموعه 333 نمونه جمع آوری شده، مقاومت 82نمونه ( 26 %) جمع آوری شده از 92 مزرعه به وسعت 525 هکتار قطعی، مقاومت 99 نمونه ( 30 %) جمع آوری شده از 86 مزرعه به وسعت 625 هکتار محتمل و مقاومت 152 نمونه ( 46 %) جمع آوری شده از 68 مزرعه به وسعت 498 هکتار نیز منتفی شناخته شد. درصد افزایش تعداد نمونه های مقاوم ، مساحت مزارع آلوده به بیوتیپ های مقاوم، و تعداد مزارعی که آلوده به علف های هرز مقاوم بودند در سال 1386 نسبت به سال 1383 نیز برای نمونه های مقاوم به ترتیب 298 283 % 203 % % بود. آنچه مسلم است در طی این سال ها تعداد مزارع آلوده به بیوتیپهای مقاوم به شدت رو به افزایش بوده و بیشترین افزایش به ترتیب مربوط به علف های هرز یولا فوحشی، فالاریس و چچم است. هم چنین در طی این سال ها بیشترین تعداد نمونه، سطح و تعداد مزرعه برای یولاف وحشی مقاوم به ترتیب مربوط به استان های خوزستان، کرمانشاه، فارس، گلستان و ایلام بوده است. این مقادیر برای فالاریس به ترتیب مربوط به استان های خوزستان، گلستان و فارس و برای علف هرز چچم مربوط به ترتیب مربوط به به استان های فارس و خوزستان بود.